Portakalların arasından şeker portakalını bulabilmekti mutluluk. Ben şeker portakalı hiç yemedim. Bulanlar, gerisini hayal gücüme bırakıp anlatırdı ne şahane bir şey olduğunu. Ellerinden suları aka aka yerlerdi onlar, ben yere düşen damlaları sayardım öylece.
Tadına bakmak için senin bulman gerekirdi. Kimse kimseye kaptırmazdı onu. Tadına bakmak için, dev ağaç dallarıyla savaş varmen gerekirdi ve tekrar tırmanmamak için, el yordamı ile seçtiğin portakalları, kıvırdığın kıyafetine doldura bildiğin kadar doldurmalıydın. Denge gerekirdi. Tabii gene de bahtına ne çıkarsa…
Ben bir kez bile tırmanmadım portakal ağacına. Olduğum yerden yokladım şansımı. Onlar şeker portakallarını yerken, turunç tükürdüm ağazımdan.
Deve
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder