Fantezik

Portakalı soydum. Baş ucuma koydum. Ben bir yalan uydurdum. Duma duma dum. Kırmızı mum!
İnsan hayatı akıl almaz fantezilerle geçiyor. Bazen hiç yoktan fantezi çıkıyor, bazense yıllardır yapmak istediğimiz, aklımızda kurup kurup uyuduğumuz fantezilerimiz gerçeğe dönüyor. Bizim çağımızda fantezilerini gerçekleştirmeden ölen insan sayısı azdır bence. Çünkü fantezik bir hayat yaşamaya meğilli insanlar olup çıktık.  Kimilerinin fantezileri, Feriştah yenge, kimilerinin fantezileri iste Nuri alço. Tabii bana kalırsa çoğunluk Nuri alço. Nede olsa "bana verdi" cümlesinden çoğu insan Nuri alço'ca fanteziler üretecektir. Neyse. Fantezik bir 14 Şubat düşünen insanlar şimdiden belirmeye başladı. Masa mumları, gül yaprakları, kırmızı ampuller, saten çarşaflar... bir bir satılıyor. Bir de bunların fantezi olsun diye 14 Şubatta evlenen cinsleri vardır ki, pek acırım kendilerine. Bütün güzel fantezilerini bir güne sığdırmaya çalışan insanlar, 14 Şubatı kutlayanlar olduğunu düşünüyorum. Sanki 364 gün 6 saat birbirlerine hiç cilve yapmayacaklar, hiç gül almayacaklar, romantik bir akşam yemeğine çıkmayacaklarmış gibi "14 Şubat" diye kasım kasım kasılıyorlar.
Notre Dame'ın Kamburu'nu okuyan arkadaşlar iyi bilirler ki, 6 Ocak deliler bayramı olarak kutlanmaktadır.  En saygı duyulası bayramdır. 364 gün 6 saat hiç kasmadan kendisi gibi olmuştur insan ve bunun için kutlar kendini. En mükemmel deli olansa o yılın delisi seçilir. İnanıyorum ki, bir gün tüm dünya 6 Ocak'ı kutlayacak ve sevgililer günü gibi saçma, anneler-babalar günü gibi göstermelik bayramlara ihtiyacı kalmayacak.

Deve